Bu konu o kadar gündemde ki, son oyuncu Doğu Demirkol Ömür Koçu adında bir film bile çekmiş, film boyunca yaşam koçlarıyla ve onların davranışlarıyla dalga geçmişti. Doğrusunu yaptı, aferin.
Geçenlerde bir danışanımla seanstaydım, bana hayallerini gösterdi, daha doğrusu bir manifesto yaptı, çok hoşuma gitti hayalleri vardı, o da kendine bir tablo hazırlayıp evrene saldı. 777 bitti hepsine şükürler olsun dedi.
İyi bir fikir, olumlu düşünmek harika.
Neden mükemmel? Çünkü olumlu düşünürsek serotonin, endorfin gibi pozitif hormonlar salgılarız ve hayatın olumlu yönleri dikkatimizi çeker ve bizi mutlu eder.
Olumsuz düşünürsek kortizol gibi olumsuz hormonlar salgılarız ve stres hissetmeye başlarız.
Ben bunu şuna benzetiyorum: Bir anda kapıdan yeni doğmuş bir bebek girse, annesinin kucağında olsa ne kadar sevinirdik, yüzümüz gülümsemeye başlar, içimiz huzur bulurdu.
Ancak aynı kapıdan hoşlanmadığımız birinin girdiğini hayal edersek bir anda gücümüzü kaybederiz, moralimizi kaybederiz, huzurumuzu kaybederiz. Bu nedenle duygu ve fikirlerin iletişimi çok değerlidir.
Konumuza dönelim.
Manifesto hazırlamak çok güzel ama bırak bu seneyi, 15 sene sonra hiçbirini bile başarmak pek mümkün değil. İnanmak bizim için çok önemli, bedenimiz titremeli, frekansımız o hayale yönelmeli.
Ama bunlar öyle hayaller ki, hepsi o kadar uzak ki, bu yüzden sadece söylemekle gerçekleşemezler…
Ancak hayallerimizi daha ulaşılabilir ve kısa vadeli hale getirirsek gerçekleşmeleri çok mümkün. Bir psikolog olarak 1 ay boyunca hedeflerimi ve hayallerimi yaşıyorum, yaptıkça yenilerini ekliyorum ve şu ana kadar hepsine ulaştım.
Diyeceğim o ki, manifestonuzda yapsanız ya da hayal etseniz de en azından inanıp ona göre yaşamalısınız.
Bir hayali gerçekleştirmek, sanki gerçekmiş gibi yaşamayı gerektirir.
Saygılarımla dostlarım.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamen yazarlarının orijinal fikirleri olup, Onedio’nun yayın politikasını yansıtmayabilir.’ ©Onedio
